25 czerwca 1970 r. pojawiło się w Kurierze Lubelskim doniesienie o budowie nowego osiedla w Lublinie. Nie była to pierwsza wzmianka o osiedlu Kruczkowskiego, gdyż już nieco wcześniej przewidywano utworzenie nowego osiedla w sąsiedztwie Dziesiątej i powstającej od lat 60. dzielnicy składowo-przemysłowej na Wrotkowej.

Początkowo w czasach budowy osiedle określano jako "nowe osiedle spółdzielcze przy ul. Zemborzyckiej". Nazwa ta funkcjonowała przez kilka lat do momentu nadania nazwy "os. Kruczkowskiego".

W 1970 r. planowano, że pierwsze mieszkania będą oddane w 1971. Wiosną 1970 r. ruszyły już roboty ziemne. Osiedle budowała spółdzielnia mieszkaniowa Kolejarz, znana już z realizacji w różnych częściach miasta, w tym na Kalinowszczyźnie.

W czerwcu 1970 r. przedsiębiorstwo PRInż wykonywało wykopy pod długi, 10-klatkowy dom. W tym roku LPBM (Lubelskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego) przystapiło do układania fundamentów i montażu bloków w systemie OWT.

I to właśnie technologia wielkopłytowa OWT była wyróżnikiem osiedla, gdyż było to pierwsze lubelskie osiedle w całości wykonane w tej technologii. Najprawdopodobniej elementy były produkowane w bazie prefabrykacji na Tatarach przy ul. Gospodarczej.

Pierwsi lokatorzy mieli wprowadzić się w połowie 1971. Osiedle szybko stało się jednym z większych placów budowy w Lublinie. Zaplanowano je na terenie o powierzchni 14,5 hektarów pomiędzy ul. Zemborzycką, Kruczkowskiego, i planowaną trasą północ-południe, biegnącą od Sowińskiego przez Bystrzycę, dzielnicę Za Cukrownią i ul. Smoluchowskiego w stronę Abramowic. Warto wspomnieć, iż w tamtym okresie  LPBO wznosiło obok szpital kolejowy.

W osiedlu przewidziano 1376 mieszkań dla 5300 osób. W prasie chwalono, że będzie to pierwsze osiedle, gdzie mieszkania zostały "ładnie rozwiązane". Oczywiście chodziło tutaj o lepsze rozplanowanie mieszkań i odejście od ciemnych kuchni. 50% stanowić miały mieszkania 4-pokojowe M-4, a 30% mieszkania 3-pokojowe M-3 i 2-pokojowe M-2.

Przy osiedli przewidziano w planie dwupoziomowe garaże dla 250 aut od strony ul. Zemborzyckiej, niezrealizowane.

Wewnątrz osiedla miały się znaleźć: szkoła, przedszole, 2 żłobki, pawilonowy ośrodek usługowy z pomieszczeniami dla handlu, rzemiosła, a także i kawiarni i innych usług.

Zanim ruszyły pawilony, tymczasowo kilka mieszkań adaptowano na sklepy.

Pierwotnie osiedla miało być ukończone do 1974 r., jednak bloki budowano prawdopodobnie jeszcze w 1976 r.

Plan osiedla przewidywał 6 wieżowców i 11 budynków 4-piętrowych o różnej długości, głównie liczących po 120 mieszkań.

Projekt koncepcyjny i dokumentację wykonało spółdzielcze biuro projektowe Inwestprojekt.

Pierwotna makieta osiedla przewidywała dwujezdniową drogę na przedłużeniu ul. Smoluchowskiego z węzłem z ul. Zemborzycką.

Nazwę os. Kruczkowskiego nadano osiedlu ok. 1974 r.

Solaris na linii 29, która jeździ na os. Kruczkowskiego od 1977 r. W tle wieżowce osiedla wykonane w technologii OWT.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł