Trolejbusy były bardzo lubianym środkiem transportu w III Rzeszy, czego dowodem jest bardzo gwałtowny rozwój komunikacji trolejbusowej na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych. Trolejbusy miały także zawitać do Gdańska. Na początku lat czterdziestych powstały plany zastąpienia linii tramwajowych na Siedlce i Orunie trolejbusami. W tym celu Gdańska Fabryka Wagonów wyprodukowała 10 sztuk trolejbusów z przyczepami w oparciu o nadwozia Henschel oraz aparaturę elektryczną firmy AEG.
Jednak trolejbusy nie zdołały rozpocząć podboju Gdańska gdyż na przeszkodzie stanęła decyzja o uruchomienia komunikacji trolejbusowej w Gdyni. Gdynia w tamtym czasie stała się ważnym ośrodkiem przemysłowym i wojskowym więc zaistniała konieczność przewozu dużych potoków pasażerskich. Nieudolna komunikacja autobusowa nie była w stanie sprostać temu zadaniu – dlatego rozpoczęto budowę linii trolejbusowej, do obsługi której zostały przeznaczone Henschele, które wyjechały na gdyńskie ulice 18 września 1943. Otrzymały numery taborowe 201 – 210.

Konstrukcja

Nadwozie jak i podwozie trolejbusu były wykonane ze stali. Pojazd ważył 9,5 tony, i mógł pomieścić 62 osoby. Jednostką napędową trolejbusu był szeregowy, dwukomutatorowy silnik o mocy o mocy 84 kW. Zastosowano rozruch oporowy bezpośredni. Do hamowania służył hamulec elektrodynamiczny oporowy oraz mechaniczny pneumatyczny. Pojazd miał nietypowe rozmieszczenie pedałów sterowania. Pedał jazdy znajdował się po lewej stronie osi kierownicy a pedał hamowania po prawej. Trolejbus nie posiadał wspomagania kierownicy.
Układ sterowania trolejbusem był rozwiązany w sposób bardzo prymitywny – aczkolwiek dzięki swej prostocie było to rozwiązanie wręcz idealne, gdyż praktycznie bezawaryjne. Sterowanie obwodem rozruchowym odbywało się przy użycia nastawnika bezpośrednio uruchamianego pedałami jazdy i hamowania, umiejscowionego po prawej stronie stanowiska kierowcy. Był to nastawnik komutatorowy, zwieranie poszczególnych oporów rozruchowych odbywało poprzez przesuwanie tzw. sanek – czyli zwieracza szczotkowego.
Obwody oświetlenie były zasilane niskim napięciem z akumulatorów. Ładowanie akumulatorów odbywało się przy pomocy prądnicy napędzanie wałem silnika trakcyjnego. Energochłonność pojazdu wynosiła 1,2 kWh / km.

Eksploatacja

Trolejbusy Henschel weszły do eksploatacji 18 września 1943 roku. Po zniszczeniach wojennych szybko przystąpiono do ich odbudowy i pierwsze trzy odnowione Hehschle umożliwiły reaktywowanie komunikacji trolejbusowej w Gdyni 19 marca 1946 roku. Wkrótce odbudowano wszystkie pozostałe pojazdy tej serii.
Ze względu na swą niezawodność oraz trwałość, trolejbusy Henschel były podstawą gdyńskiego taboru trolejbusowego przez długie lata. Zostały wycofane z eksploatacji w 1960 roku.
Jeden z Henschli został przebudowany na wóz do smarowania sieci trakcyjnej.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł