W 2007 r. Trollino 12 z nadwoziem z okrągłymi krawędziami dachu zastąpiła zmodernizowana, III generacja nadwozia Urbino 12 ze zmienioną stylizacją. W 2007 i 2008 r. dostarczono po 1 wozie z napędem asynchronicznym.

Solaris Trollino 12M z nadwoziem III generacji. Silnik umieszczony między osiami, przed tylnym mostem, w zabudowie z tyłu baterie niklowo-kadmowe, a na dachu - klimatyzacja przestrzeni pasażerskiej.

Odmiana Trollino produkowana od 2007 roku różniła się umiejscowieniem silnika. Likwidacji uległa wieża silnikowa, a sama jednostka napędowa powędrowała przed tylną oś, napędzając ją od drugiej strony. Falownik został przeniesiony na dach. Z kolei w 2009 r. w trolejbusach pojawiło się sterowanie firmy Medcom i silnik asynchroniczny firmy Emit.

Następna wersja Trollina, od początku 2010 roku obecna w Gdyni na liniach (dostawa pod koniec 2009 r.), wyposażona była w niklowo-kadmowe akumulatory, umożliwiające przejazd kilku kilometrów bez zasilania z sieci trakcyjnej. Typ baterii to SAFT STH 800, składają się one ze 168 ogniw i wraz z przekształtnikiem ładowania mają masę 800 kg i pojemność 80Ah. 20% rozładowania baterii umożliwia przejazd średnio 2 kilometrów bez sieci trakcyjnej, zaś maksymalny przejechany na bateriach dystans wyniósł do połowy 2011 roku 7,1 km.

Ponownie dofinansowanie unijne dostała Gdynia w 2010 roku, zamawiając tym razem 25 trolejbusów w ramach projektu obejmującego modernizację układu zasilania i sieci trakcyjnej. Na koniec 2011 r. 47 szt. Solarisów Trollino I, II i III generacji nadwoziowej stanowiły już ponad połowę gdyńskiego taboru trolejbusowego.

Należy nadmienić, że Trollina z 2007-2008 oznaczone Trollino 12 AC miały napęd asynchroniczny Cegelec, a Trollina z lat 2009-2016 – napęd asynchroniczny Medcom.

Od roku 2009 wyposażenie pojazdów było powiększone o klimatyzację przestrzeni pasażerskiej.

W latach 2013-2016 zakupy były skromniejsze i zakupiono wtedy jeszcze 10 Trollino 12 z nadwoziem III generacji i bateriami niklowo-kadmowymi.

W 2014 r. zmieniono baterie na litowo-jonowe oraz pojawiła się z tyłu pojazdu wieża silnikowa. Nowe baterie litowo-tytanowe LTO powiększyły zasięg trolejbusu. W wozach 3087-3089 zamontowano 2 moduły baterii i wyniósł on 15-20 km, a w 3090-3092 znalazły się 3 moduły i uzyskano zasięg 35 km.

Od 2016 r. rozpoczęto modernizację trolejbusów z lat 2010-2011 obejmującą wymianę baterii niklowo-kadmowych na litowo-jonowe (litowo-żelazowo-fosforanowe). Przebudowę realizowano w zakładach Solarisa w Murowanej Goślinie. Po wymianie baterii uzyskano zwiększony zasięg na poziomie 20 km. Do lipca 2020 r. przebudowano 22 wozy, z bateriami niklowo-kadmowymi pozostały: 3012, 3021, 3022, 3049, 3075-3080 i 3086.

W lipcu 2020 r. baterie były wykorzystywane na liniach: 21, 27, 29, 31, 33, 34, 181, 320 i X. Występowały też brygady łączone, w 2020 r. widywano też trolejbusy podczas obsługi linii S.

.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł