Solaris Urbino 18 CNG

Pierwszy gazowy przegubowiec Solarisa

Parametry: 18-metrowy, 4-drzwiowy, niskopodłogowy, silnik wieżowo

Ilość: 1 szt.
Lata eksploatacji: 2006-2009

Na początku lat 90-tych przewoźnicy autobusowi zainteresowali się zastosowaniem sprężonego gazu ziemnego (ang. CNG) jako paliwa w komunikacji miejskiej. CNG to postać gazu ziemnego przechowywana w wysokim ciśnieniu w specjalnych butlach stalowych lub kompozytowych. Paliwo to wymaga dużego stopnia sprężania i dodatkowej iskry, aby ulec zapłonowi w silniku spalinowym. Stąd też silniki gazowe są w najprostszym ujęciu jednostkami o wysokim stopniu sprężana z dodatkowymi świecami zapłonowymi. Nie są to jednak konstrukcje przerabiane z silników dieslowskich, ponieważ silnik napędzany gazem wymaga intensywniejszego chłodzenia. Pozytywnymi cechami silnika gazowego są o połowę mniejsza hałaśliwość pracy oraz niska emisja zanieczyszczeń. Pomimo większego spalania, autobusy gazowe mogą być atrakcyjne ekonomicznie dzięki dużo niższej cenie gazu w porównaniu do ceny oleju napędowego. Gaz ziemny wymaga jednak specjalnej stacji tankowania ze sprężarką wysokiej mocy. Autobus gazowy jest o około 20% droższy od autobusu z silnikiem wysokoprężnym, dodatkowo butle zwiększają wysokość pojazdu i poprzez zwiększenie masy własnej pojazdu pomniejszają jego ładowność.

Pierwszy autobus napędzany CNG pojawił się w ofercie polskiego producenta dopiero w 2000 roku - był Jelcz 120M/2. Okres najintensywniejszego przyrostu ilości autobusów napędzanych CNG przypadł na lata 2004-2006, kiedy to krajowa spółka gazowa PGNiG otworzyła dużą ilość stacji tankowania gazu. Wtedy też również Solaris postanowił wzbogacić swoją ofertę o autobusy gazowe. W 2005 roku zaprezentowany został Solaris Urbino 15 CNG, niedługo po nim pojawiła się 12-metrowa, gazowa wersja. W połowie 2006 roku wyprodukowany został pierwszy przegubowy autobus gazowy Solaris Urbino 18 CNG. W tym czasie MPK poszukiwało możliwości zakupu pierwszych autobusów gazowych. W listopadzie 2006 roku postanowiono zakupić po okazyjnej cenie (1,2 mln zł) prototypowego gazowego przegubowca z fabryki Solarisa.

Autobus Solaris Urbino 18 CNG zbudowano na bazie typowego autobusu miejskiego Urbino 18, dokonując niewielkich zmian konstrukcyjnych. Solarisa napędza  gazowy silnik Iveco Cursor 8. Kompozytowe butle magazynujących gaz umieszczono na dachu w przedniej sekcji autobusu. W związku z tym wzmocniono konstrukcję dachu. Zabudowany typowo dla Solarisa w wieży silnik napędza trzecią oś autobusu, którą jest portalowy most napędowy ZF AV 132. Również oś środkowa i przednia są produkcji ZF. Zastosowano automatyczną skrzynię biegów Voith Diwa. Urbino 18 CNG posiada 4 drzwi i jest w pełni niskopodłogowe. Wnętrze o nowoczesnej stylizacji wykazuje wiele podobieństw do zakupionego w 2001 roku solarisa z numerem #2257. Zmianom uległy wykończenia wnęk okiennych, wykończenie kabiny kierowcy oraz wielkość zabudowy silnika. Autobus posiada mechanizm kierowniczy ZF Servocom 8098 ze wspomaganiem, układ centralnego smarowania, układ hamulcowy z elektronicznym sterowaniem (EBS), pulpit VDO, przesuwane okna boczne oraz klimatyzację przestrzeni pasażerskiej i stanowiska kierowcy.

Autobus dostarczono do Lublina 18 listopada 2006 i otrzymał numer #2284. Na trasy wyruszył miesiąc później, gdyż dopiero wtedy oddana do użytku została stacja tankowania sprężonego gazu ziemnego przy al. Witosa. 2284 zaprezentował w Lublinie nowy standard w klasie przegubowców. W 2008 roku autobus miał stłuczkę, w wyniku której uszkodzony został tył. Po naprawie zderzak łącznie z oryginalnie szarym tylnym pasem świateł pomalowano w całości na biało. W sierpniu 2008 solaris został wypożyczony na testy do MPK Radom.

Z upływem czasu w MPK zaczęła narastać niechęć do autobusów napędzanych gazem. Pierwszym tego efektem było wycofanie używanych gazowych mercedesów, później zaś zaczęły pojawiać się plotki o sprzedaży 2284 do Radomia. We wrześniu 2009 gazowy solaris ponownie trafił na testy do Radomia, z których, jak się okazało, miał nie wrócić. Lubelskie MPK postanowiło bowiem ostatecznie sprzedać autobus. W prasie przy okazji wzmianki o sprzedaży pojawiły się argumenty o tym, iż autobus jest nieekonomiczny, a jego eksploatacja sprawia trudności między innymi z racji na konieczność serwisowania w Zamościu. Co ciekawe, niedługo po jego zakupie podano w prasie informacje dokładne odwrotne. W październiku 2009 już nie lubelski, a radomski solaris otrzymał numer 1045. Pod koniec miesiąca przemalowano go w biało-czerwony (bordowy) radomski schemat. MPK Radom skierowało autobus do obsługi komercyjnych linii podmiejskich.

Wybrane dane techniczne

Zdjęcia

Solaris Urbino 18 CNG przemalowany w radomskie barwy. fot. Jakub Murawski 2009-10-31

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł