Opis powstał na bazie artykułu z Kuriera Lubelskiego z 20-21.03.1976 r. opisującego planowaną dzielnicę Czuby.

W latach 70. zaplanowano, że tereny wiejskie na południe od LSM miały dać miejsce nowej dzielnicy. Na terenie między LSM, al. Kraśnicką i linią kolejową przewidziano 6 osiedli: Skarpa, Ruta, Błonie, Łęgi, Poręba, Górki. Dzielnica miała liczyć 51 500 mieszkańców. Od północy Park Rury miał łączyć dzielnicę z LSM. W kolejnej dolinie przewidziano park Czuby. 

Dzielnica miała być rozplanowana, jak pisano w 1976 r., na miarę XXI wieku. W założeniach przyjęto, że w wyniku rozwoju motoryzacji każda rodzina będzie miała samochód, co miało oznaczać 16 tys. samochodów. Przewidziano rozdzielenie ruchu kołowego i pieszego oraz bezkolizyjne prowadzenie ruchu samochodowego. Główne ulice poprowadzono w terenie i umieszczono wzdłuż nich tylko parkingi, rezygnując z chodników.

Mieszkańcy mieli poruszać się po osiedlach, nie kolidując z ruchem samochodów. Zaplanowano dla nich aleje ruchu pieszego. Trasy samochodowe miały być przekraczane tylko kładkami lub przejściami podziemnymi. Przy alejach pieszych przewidziano zgromadzenie szkół i punktów usługowych. Wzdłuż alej przewidziano kwietniki, fontanny, place zabaw, miejsca gry w szachy. Aleje miały być miejscem integracji mieszkańców. Miały docierać do szpitala, do Zemborzyc i do planowanego dworca kolejowego Czuby.

Głównym problemem było zapewnienie dobrego połączenia z największymi w mieście zakładami pracy zlokalizowanymi na Tatarach i Zadębiu. Dodatkowo na wschodzie miało rozwijać się Lubelskie Zagłębie Węglowe, zapoczątkowane kopalnią Bogdanka. Układ drogowy miał nie wystarczyć, stąd planowano uruchomienie szybkiej kolei miejskiej z Lublina do Świdnika i dalej na wschód do LZW. Obok dworca Czuby planowano też obiekty usługowe i inne, jak kino.

Założenia planu zagospodarowania opracowywał zespół: przewodniczący Henryk Matwiejuk, Elżbieta Mącik, Stanisław Król, Andrzej Link. Założenia techniczno-ekonomiczne opracowywała pracownia nr 1 Inwestprojektu Lublin - kierownictwo Lucjan Waszczuk.

Zespoły Antoniego Hermana i Sławomira Czaplińskigo z Inwestprojektu pracowali już nad architekturą osiedli Skarpa i Ruta.

Projekt komunikacji szynowej - szybkiego tramwaju 0 był przygotowywany aż do zmian ustrojowych w 1989 r., po czym z braku środków zarzucono go.

Z planowanych kładek i przejść podziemnych zrealizowano tylko część. Szybko okazało się, że nie do końca sprawdzała się koncepcja braku chodników wzdłuż głównych ulic, np. Armii Krajowej. Stąd na początku XXI wieku w wielu miejsach dobudowano chodniki i ścieżki rowerowe. Z biegiem czasu było też jasne, że ruch pieszy będzie i tak musiał współistnieć obok samochodowego, i to ten drugi nieraz będzie musiał "ustąpić" na korzyść pieszych.

Czuby w 2005 r. w oryginalnym wykonaniu. Jak widać życie zweryfikowało brak chodników wzdłuż głównych ulic. Obecnie, w 2020 r., jest tu nawet ścieżka rowerowa.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł